het prille begin
Door: Jop
Blijf op de hoogte en volg joppe
13 Maart 2014 | Filipijnen, Iloilo
hej iedereen,
dit is mijn eerste verslag van mijn avontuur in de filipijnen en het is op en qwerty toetsenbord.
de reis begon met een naar mijn gevoel veel te lange vlucht maar dat deerde niet want we zaten vol met positieve spanning voor het onbekende dat ons te wachten stond. Enja het was al een heksenketel voor vanaf dat we in manilla afstapten ze hadden maar 1.5u om ons naar een andere terminal te begeven en onze volgende vlucht te pakken. Maar ni stressen blijkt dat de filipijnen super vriendelijk zijn er werd direct een taxi geregeld ( met 4 vanachter ongehoord) en ondanks we te laat aan de balie waren werd alles gedaan om ons toch optijd ingechekt te krijgen. En bij de security kon er zelfs ne lach en ne zwans of zolang je maar niet vertelde dat je een bom bij had want daar kun je blijkbaar voor in het gevang vliegen (flauze humor wordt niet getolereerd).
Toen we in ons huis aankwamen was de eerste vraag: do you like food. em dat is zowat de belangrijkste die je zeker met ja moet beantwoorden want ze zijn verzot op eten. Tip: als je eten word aangeboden niet weigeren want je hebt afgedaan. het is trouwens heel lekker eten.
de eerste dag hadden we een rondleiding in het ziekenhuis en de vooroordelen kwamen uit: straatkatten op de dienst soms met 3 patienten in een bed 1 verpleger voor 2 diensten met in totaal zo n 50 patienten enz. maar niets aan te doen de volgende morge moesten we al aan den bak dus het enige wat we konden doen was vroeg gaan slapen om de jetlag te verwerken en onze benen al maar vast insmeren.
volgende morgen kwamen we met en bang hartje en per jeepny (een soort verlengde jeep die fungeert als bus) aan op het ziekenhuis. al snel waren al een deel van mn angsten weg want het bleek dat de familie een heel belangrijke rol spelen in de verzorging van de patient en dan vooral de hygienische zorgen. Hier was ik toch van onder de indruk en zou ik in belgie niet voor mogelijk houden en ook natuurlijk de vriendelijkheid van de mensen ondanks de slechte omstandigheden die ervoor zorgde dat er heel creatief en soms niet echt steriel moest gewerkt worden zag ik toch opvallend veel lachende gezichten. wat ook opviel is dat hier de verantwoordelijkheid vooral bij de patient en zijn familie ligt, zij moeten voor de medicatie zorgen en ed.. de eerste week sta ik op ortho wat een relatief rustige afdeling lijkt te zijn maar toch liggen hier ook wel patienten die in belgie op intensieve zouden liggen. volgende week sta ik op de mizo afdeling.
vanavond staat de eerste karaoke avond op het menu. k zen is curieus. het resultaat zie je in mijn volgende post
dit is mijn eerste verslag van mijn avontuur in de filipijnen en het is op en qwerty toetsenbord.
de reis begon met een naar mijn gevoel veel te lange vlucht maar dat deerde niet want we zaten vol met positieve spanning voor het onbekende dat ons te wachten stond. Enja het was al een heksenketel voor vanaf dat we in manilla afstapten ze hadden maar 1.5u om ons naar een andere terminal te begeven en onze volgende vlucht te pakken. Maar ni stressen blijkt dat de filipijnen super vriendelijk zijn er werd direct een taxi geregeld ( met 4 vanachter ongehoord) en ondanks we te laat aan de balie waren werd alles gedaan om ons toch optijd ingechekt te krijgen. En bij de security kon er zelfs ne lach en ne zwans of zolang je maar niet vertelde dat je een bom bij had want daar kun je blijkbaar voor in het gevang vliegen (flauze humor wordt niet getolereerd).
Toen we in ons huis aankwamen was de eerste vraag: do you like food. em dat is zowat de belangrijkste die je zeker met ja moet beantwoorden want ze zijn verzot op eten. Tip: als je eten word aangeboden niet weigeren want je hebt afgedaan. het is trouwens heel lekker eten.
de eerste dag hadden we een rondleiding in het ziekenhuis en de vooroordelen kwamen uit: straatkatten op de dienst soms met 3 patienten in een bed 1 verpleger voor 2 diensten met in totaal zo n 50 patienten enz. maar niets aan te doen de volgende morge moesten we al aan den bak dus het enige wat we konden doen was vroeg gaan slapen om de jetlag te verwerken en onze benen al maar vast insmeren.
volgende morgen kwamen we met en bang hartje en per jeepny (een soort verlengde jeep die fungeert als bus) aan op het ziekenhuis. al snel waren al een deel van mn angsten weg want het bleek dat de familie een heel belangrijke rol spelen in de verzorging van de patient en dan vooral de hygienische zorgen. Hier was ik toch van onder de indruk en zou ik in belgie niet voor mogelijk houden en ook natuurlijk de vriendelijkheid van de mensen ondanks de slechte omstandigheden die ervoor zorgde dat er heel creatief en soms niet echt steriel moest gewerkt worden zag ik toch opvallend veel lachende gezichten. wat ook opviel is dat hier de verantwoordelijkheid vooral bij de patient en zijn familie ligt, zij moeten voor de medicatie zorgen en ed.. de eerste week sta ik op ortho wat een relatief rustige afdeling lijkt te zijn maar toch liggen hier ook wel patienten die in belgie op intensieve zouden liggen. volgende week sta ik op de mizo afdeling.
vanavond staat de eerste karaoke avond op het menu. k zen is curieus. het resultaat zie je in mijn volgende post
-
13 Maart 2014 - 19:36
Maria De Schutter:
Tof verslag. Ik ga het trouw volgen.
Moeke -
15 Maart 2014 - 23:36
Danny Peeters:
Dag Joppe,
Leuk om ook van jou een verslag te lezen. Geniet van al de indrukken die je opdoet, de eerste keer dat je die dingen beleefd zijn het meest bijzonder en die gaan je nog heel lang bijblijven.
Ik ben benieuwd hoe het zal zijn als je echt gaat werken als verpleegkundige daar. Vergeet niet : respect voor beide werelden opent de meeste deuren !
Doe je de groeten aan de anderen, ik lees alle blogs maar ga niet altijd op alle berichten reageren.
Vele groeten,
Danny P.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
