en we zijn er weral vanaf

En we zijn er weral vanaf
Vandaag heb ik mijn laatste week stage afgerond. En het was weer de moeite. Vorige keer vermelde ik dat ik naar de kati kati clan ging ( inheemse bevolking van de Filipijnen, maar alé de echte, het geen resultaat van rassenvermenging ze echte volbloeds). Zondag vertrokken we en kwamen we ook aan bij onze nieuwe familie waar we de rest van de week zouden verblijven. Later op de avond gingen voor het eerst naar het dorpscentrum waar we ook warm onthaald werden door de kinderen van het dorp. We moesten nogal met die bengels spelen, ik was precies terug op een chiro-zondag. Spijtig genoeg geen nieuwe spelletjes geleerd, blijkbaar spelen ze ook aan de andere kant van de wereld tikkertje en verstoppertje. De volgende dag gingen we naar een van de lokale community health centers, deze had geen dokter want de vorige had promotie gekregen en dus ja, geen dokter. Wat ervoor zorgde dat het dagelijkse werk bestond uit anamnese, parameters pakken en doorverwijzen. Later op de dag na een hartige maaltijd van rijst en vis, dit was de standaard maaltijd of als we geluk hadden was er een kip onder de tricycle gelopen en hadden we kip, gingen we terug naar het dorp waar de pubermeisjes van het dorp een danske moesten oefenen voor het optreden van vrijdag. Het trok nog op niet veel en het zag er niet echt goed uit voor vrijdag want ze waren niet serieus te krijgen. De volgende dag gingen we naar het enige hospitaal op dit eiland. Er waren maar 4 dokters voor z’n 250 patiënten wa toch wel indrukwekkend is vind ik zo zelf een beetje. Later op de dag leerde we portefeuillekes weven uit een soort riet. Enja tegen alle verwachtingen in, ik was er nen baas in ze, maar vraagt me ni om het nog nen 2de keer te doen. Achteraf konden we weer kijken naar de dansende pubers. Woendag werden we weeral naar een andere plaats gestuurd om vaccinaties te geven aan pasgeboren baby’s. Blijkbaar nemen ze de bijbel nogal serieus hier want de woorden ga en vermenigvuldig u worden in alle ernst en veelvuldig toegepast. Zo was er een meisje van 22 die al vol trots aan haar 4de bevalling begon. Toen dit erop zat gingen we wat eilandhoppe. Zo gingen we met heel de stam naar het strand, pakte daar een boot en gingen naar een zeerots vol met vleermuizen. Later gingen we zwemmen en melde ze doodleuk dat we wel een beetje voorzichtig moesten zijn voor kwallen want daar was er de dag ervoor nog iemand aan doodgegaan. Dag 4 van ons avontuur gingen we naar een 4de lokale health center. Hier zat een vroedvrouw ocharme ochgod heel de dag alleen. Dus ze was blij om ons te zien. We zijn toen ook een keer mee op huisbezoek geweest. 2.30u voor één simpele bloeddruk te pakken is volgens mij toch een record. Dachten we toen we zo vol als een ei van al de verse kokosnoten die we zelf uit de boom moesten gaan halen terug kwamen. ’s Avond was het grote barbecue als afscheid voor Lakmini (een andere student die met mij, Gunther en Ticha naar het dorp waren gekomen (wel een tofke ze) die vrijdag al vertrok. Dit hield ook emotionele speeches enzo in van het dorpshoofd (een vrouw, btw emancipatie kennen ze hier dan weer wel). Vrijdag was onze laatste stagedag we moesten die dag een les geven over family planning. Dit ging dan over anticonceptie enzo. We konden die dag ook wat prenatale onderzoeken doen wat ook wel interessant was. Als afsluiter van onze week waren we gaan kijken naar de pubermeisjes hun optreden en wonder bij wonder ze deden het eigenlijk nog echt goed. (ps Lore Mertens moest je het lezen ik heb uwe tegenhanger gevonden, het enige verschil was dat haar huid en haar donkerder waren maar voor de rest waart gij het echt lach enal). Maar ja dit was het dan mijn laatste blog ik hoop dat je er van genoten hebt om mijn verslagen te lezen. Ik ga nu nog een weekje rondtrekken in en de 27ste ben ik terug in het vaderland.
De ballen